Kanji
いつからこの場所で泣いていたのか
忘れてしまって
涙の理由さえ枯れてしまうまで
一人で隠れていたいの
風が呼ぶけど
応えはなくて
空は哀しく一人きり
愛したことも
砂の脆さに
消えて
もう貴方が何処にも見えない
雲は旅を誘うけど
いつか一人で飛び立つ時まで
私は空を失くして
眠るいそしぎ
故郷へ続
く蒼い風をただ
信じていたのよ
幸せの道しるべ
緑の島へ
貴方の翼を見つめて
自由になれば
道を失くした
世界は哀しいほど広く
海より高く
天より低く
行くわ
もう貴方に傷つくこともない
やがて閉ざされる蒼穹
帰る場所さえ見えなくなるけど
私は空を忘れて
歩き始める
Romanji
itsu kara kono basho de naiteita no ka
wasureteshimatte
namida no riyuu sae kareteshimau made
hitori de kakureteitai no
kaze ga yobu kedo
kotae wa nakute
sora wa kanashiku hitorikiri
aishita koto mo
suna no morosa ni
kiete
mou anata ga doko ni mo mienai
kumo wa tabi wo sasou kedo
itsuka hitori de tobitatsu toki made
watashi wa sora wo nakushite
nemuru isoshigi
furusato he tsuzuku
aoi kaze wo tada
shinjiteita no yo
shiawase no michishirube
midori no shima he
anata no tsubasa wo mitsumete
jiyuu ni nareba
michi wo nakushita
sekai wa kanashii hodo hiroku
umi yori takaku
ten yori hikuku
yuku wa
mou anata ni kizutsuku koto mo nai
yagate tozasareru soukyuu
kaeru basho sae mienaku naru kedo
watashi wa sora wo wasurete
arukihajimeru
English
I have entirely forgotten how long
I have been been crying in this place
I want to stay hidden until
the reason for my tears withers away
Although the wind calls out to me
I have no answer to give to it
the sky is sorrowful when alone
the things i loved
disappear into the brittleness of the sand
I can’t see you anywhere anymore
though the clouds lure me on a journey
until the day i fly away alone
I will lose the sky
I’m a sleeping sandpiper
I only believed in the blue breeze
that continued on
to my birthplace
I gaze at your wings,
a guide of happiness
to the green island
I lost my way
when i became free
the world is so far and wide that it’s lonely
i will go higher than the seas
bringing down the heavens
There isn’t anything that can hurt you anymore
before long, i will shut away the blue sky
I will leave the sky behind
and begin to walk
although I can’t even see the place i’m returning to
Translate
ลืมเสียแล้วว่าร้องไห้อยู่ที่ตรงนี้
เนิ่นนานเพียงไหน
ฉันจะซ่อนกายเจ็บปวดเพียงลำพัง
จนถึงวันที่แม้แต่เหตุแห่งน้ำตาก็ยังเหือดหาย
แม้สายลมจะร้องเรียก
ฉันก็ไร้ซึ่งคำตอบ
ท้องฟ้าเศร้าระทมอันเดียวดาย
แม้แต่สิ่งที่รัก
ก็อันตรธานหายไป
ในผืนทรายที่เปราะบาง
ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่เห็นเธอ
แม้เมฆจะเชิญชวนให้ออกเดินทาง
แต่จนกว่าจะถึงวันที่ฉันจะโผบินเพียงลำพัง
ฉันจะทอดทิ้งผืนนภา
เป็นปักษาแห่งผืนทรายที่หลับใหล
ยังคงเชื่อในสายลมสีคราม
ที่เชื่อมถึงบ้านเกิด
จับจ้องไปยังปีกของเธอ
มุ่งสู่ป้ายบอกทางสู่ความสุข ยังเกาะที่เขียวชอุ่ม
หากว่าเป็นอิสระ
ก็จะหลงทางไป
โลกกว้างใหญ่จนน่าเวทนา
เหนือท้องทะเล
ภายใต้ผืนฟ้า
ฉันก็จะมุ่งไป
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอได้อีกต่อไป
ในไม่ช้านภาสีครามจะถูกปิดกั้น
แม้ว่าจะมองไม่เห็นแม้แต่สถานที่ให้กลับ
ฉันก็จะลืมเลือนท้องนภา
แล้วเริ่มก้าวเดินต่อไป
..............................................................
ถ้าจะแปลยากขนาดนี้นะ....เพลงนกอีก๋อยฟังทีไรขนลุกทุกที!!!!
Credit : canta-per-me